چرا ما ایرانی ها این گونه ایم؟!
چرا ما ایرانی ها این گونه ایم؟!
از دکتر محمود سریع القلم ؛ استاد علوم سیاسی در دانشگاه شهید بهشتی
میانگین مردم ایرانی تقریبا در مورد همه چیز و همه کس اظهار نظر می‌کنند؛ که بعضاً با قاطعیت است؛
عبارات من نمی‌دانم، من اطلاع ندارم، من به اندازه کافی اطلاع ندارم،مطمئن نیستم، من باید سوال کنم، من باید فکر کنم، من شک دارم، من در اینباره مطالعه نکرده‌ام، من این شخص را فقط یک بار دیده‌ام و نمی‌توانم درمورد او قضاوت کنم، من درمورداین فرد اطلاعات کافی ندارم، اجازه دهید من در این رابطه سکوت کنم، فرداپس از مطمئن شدن به شما خبر می‌دهم، هنوز این مساله برای من پخته و سنجیدهنیست و مشابه این عبارات در ادبیات عمومی ما، بسیار ضعیف است.
تصور کنید اگر بسیاری از ما این گونه با هم تعامل کنیم، چقدر کار قوهقضائیه کم می‌شود. چقدر زندگی ما اخلاقی‌تر می‌شود و از منظر توسعه یافتگیچقدر جامعه تخصصی‌تر می‌شود.
در چنین شرایطی، خبرنگار تلویزیون در موردبرنامه هسته‌ای، نظر راننده تاکسی را نخواهد پرسید. اقتصاد‌دانی که یکمقاله پزشکی را خوانده، خود‌درمانی نخواهد کرد و شیمی‌دانی که هر روزروزنامه‌ها را می‌خواند در مورد آینده اقتصاد ایران و وضعیت سیاسی چیناظهار نظر نخواهد کرد؛ چه سکوتی برقرار می‌شود! و همه به خود و مثبت و منفیبرنامه‌های خود می‌پردازند و کمتر سراغ سر در‌آوردن از کارهای دیگرانمی‌روند؛ غیبت کم می‌شود و تهمت و توهین به حداقل می‌رسد..
یکدلیل این که تولید ناخالص داخلی آلمان بیش از دو برابر جمع تولید ناخالصداخلی 55 کشور مسلمان است، این به خاطر تمرکز مردم به کار و فعالیت وکوشش‌های فردی است.
اتفاقا چون بسیاری از ما برای خود کم وقتمی‌گذاریم و خود را کشف نمی‌کنیم، به بیرون از خودمان و توجه دیگراننیازمند می‌شویم. به همین دلیل، نمایش دادن در میان ما بسیار جاری وقدرتمند است، چون در مورد خود نمی‌توانیم پنجاه صفحه بنویسیم، از انتقادحتی انتقادی ملایم، خشمگین می‌شویم، چون احساسی بار می‌آییم و بنابر‌اینضعیف هستیم، اعتماد به نفسمان کم است.
عموما ظاهر خود را می‌آراییم و در مخزن باطن ما، سه قفله باقی می‌ماند. افراد ضعیف جامعه ضعیف را به ارمغان می‌آورد.
در برابر کم حرف زدن و کم قضاوت کردن، فکر و دقت قرار می‌گیرد. ارزش هرانسان مساوی با مقدار زمانی است که برای فکر، کشف خود و خلاقیت اختصاصمی‌دهد. سکوت فراوان بهترین فرآورده کم قضاوت کردن است. در این مسیر، محتاجکتاب خواندن، گفت‌و‌گو و مناظره هستیم. با آگاهی و دانش می‌توان انسانبهتری بود و به همین دلیل، نیازمند آموزش هستیم. به امید روزی که تلویزیونکشور برای ارائه دیدگاه در 25 موضوع مختلف از یک نفر استفاده نکند.
