نظرآبادشهری با 180هزار نفر جمعیت فقط یک دبیرستان دارد!!!!!!!
امروزه اغلب آسیبها و مخاطرات محیط شهری طی فرایند رشد فزایندهجمعیت شهرها به ویژه ناشی از مهاجرت بی رویه جمعیت روستایی به شهرهااست. در مراکز استانها با کمبود زیرساختهای شهری ناشی از ضعف مدیریت وبرنامه ریزی تشدید شده است. متأسفانه مدیران و تصمیم گیرندگان شهری و حتی بعضی از شهروندان با تصمیم گیری و اقدامات نابخردانه آسیبها و مشکلاتی را درنظام شهری زمینه سازی میکنند.آسیبهای موجود در فضاهای شهر گاهی ناشی از اوضاع محیط طبیعی یامخاطرات طبیعی است. اما در اکثر موارد ناشی از سیاستگذاری های غلط وبرنامه ریزیه ای نامتناسب مخاطرات انسانی صورت میگیرد. از مهمترین اینمشکلات، کمبود و نارسایی سرانه راهها و فضاهای آموزشی و توزیع فضایینامناسب کاربری های شهری است. این وضعیت موجب آسیبهای اجتماعی-اقتصادی یا مخاطرات انسانی در شهر شده است. بنابراین تعیین معیارهای مطلوبومناسب و مکان یابی مناسب برای هر کاربری شهری الزامی است. در همین راستااستقرار کاربری آموزشی بویژه دبیرستانها از اهمیت ویژهای برخوردار است.شواهد موجود در شهر نظرآباد نشانگر آن است که کاربریهای آموزشی از یک طرف به دلیل مجاورت بـا کاربری های نامتجانس و ناسازگار و از طرف دیگرپایین بودن ظرفیت فضاهای آموزشی از لحاظ فضای باز، زیربنا، کلاس درس وهمچنین به دلیل توزیع نامناسب فضایی در سطح شهر بهره وری بهینه را نخواهدداشت. بدین منظور دستیابی به بهره وری بهینه فضاهای آموزشی و ایفای کارکردمطلوب آنها، توجه به ساماندهی فضاهای شهری بویژه کاربری آموزشی به عنوان یک کاربری فرهنگی بسیار ضروری است یکی از مراحل اساسی برنامه ریزی شهری، برنامه ریزی کاربری اراضی شهراست. برای موفقیت در برنامه ریزی کاربری اراضی شهر احتیاج به اطلاعاتی جامعو دقیق از عناصر تشکیل دهنده شهر است. برای مثال در ایجاد یک واحد آموزشیاحتیاج به اطلاعات متغیرهای زیر داریم:
اطلاعات جامع جمعیت شهر، نقشه کاربری اراضی شهر در زمان حاضر،اطلاعات اوضاع جغرافیای طبیعی اعم از شناخت ناهمواری ها، اقلیم، شبکه آبها وسایراطلاعات محیط طبیعی و انسانی شهربویژه اطلاعات کمی وکیفی تاسیسات وزیرساختهای شهری ضروری است.همگی این اطلاعات روابط متقابل همه جانبهپیچیده دینامیکی با یکدیگر دارند که قابلیت پردازش آنهارا دارد کمبود فضاهای آموزشی در بعضی از نواحی شهری، تراکم بیش از حددانشآموز در کلاسهای درس و فضاهای باز در بعضی از مدارس و کمبود سرانهفضاهای آموزشی و نهایتاً نارسایی در این بخش از یکسو و توزیع فضایی نامتعادلونامتناسب مکانهای آموزشی و همجواری آنها با کاربری های ناسازگار در سطحشهر نظرآباد از سوی دیگر مشکلی مزید بر کمبود سطح اینگونه فضاها بوده و ضمنتقلیل مطلوبیت و کارایی، عدالت اجتماعی و اقتصادی را به مخاطره انداخته است.
درابتدای دهه هشتاد دبیرستان های نظری موجود درشهرنظرآبادکه 80000هزار نفر داشت وامروز که جمعیت شهر به 180000هزارنفر افزایش یافته است، هیچ اثری ازاین مدارس نیست .همگی به مرور زمان حذف شدند.به جز مدارس نمونه دولتی فقط یک مدرسه دخترانه ویک دبیرستان دخترانه وجود دارد ومحلات سیدجمال الدین ،علی آباد،رسالت ،صالح آباد ،مفتح که جمعیت متراکمی هم دارند فاقد دبیرستان نظری می باشند .ودانش آموزان باطی مسافت خارج از استانداردبه تنها دبیرستان شهر در مرکزشهر می روندودرتنها دبیرستان شهر نیز تراکم دانش آموزی کلاسها قریب به 50نفر می باشد.
مدارس حذف شده محدوده شهر
پسرانه(شهید روزبهانی _خوارزمی _امام علی_دهخدا_فرازانگان_پیش دانشگاهی بعثت...)
دخترانه (کشت پور _نجم آبادی _اهل البیت _شهید دینی _پروین اعتصامی _عفاف....)
طبق ضابطه های دیگر، شعاع عملکرد مدارس بین 2 تا 3 هزار متر برای دبیرستان ، 1500 متر برای مدرسه راهنمایی ، 800 متر برای دبستان و 200 متر برای کودکستان در نظر گرفته میشود .
در سطح ایران ، با توجه به استانداردهای تهیه شده توسط وزارت آموزش و پرورش ، تاسیسات آموزشی به قرار زیر است :
حوزه های خدماتی پیشنهادی مدارس و تعداد دانش آموز در کلاس در ایران .
نوع مدرسه حوزه خدماتی
کودکستان 500 – 300 متر
دبستان 500 متر
راهنمایی 2000 – 1000 متر
دبیرستان 2000 متر
همچنین ، حداکثر طبقات ساختمان کودکستان 1 طبقه ، دبستان 1 تا 2 طبقه ، راهنمایی 1 تا 3 طبقه و دبیرستان 1 تا 3 طبقه است .
در مورد کلاسها ، عرض کلاسها نبایستی از 7/5 متر کمتر باشد . در مورد عرض کلاسها برای کلاسهایی کهاز نور طبیعی استفاده می کنند حداکثر 7 متر و برای کلاسهایی که از دو طرف از نور استفاده میکنندحداکثر4/8 متر ؛ و طول کلاسها بطور کلی نبایستی از 6 متر کمتر و از 9 متر بیشتر باشد .
درنتیجه توزیع ناموزون فضاهای آموزشی و مکان یابی نامناسب-آنها زمینه ساز بحرانهای شهری است. فضاهای آموزشی مقطع موردمطالعـه بـه لحـاظ-توزیع فضایی ناموزون، کارکرد مطلوبی ندارند. همچنین از لحاظ دسترسی دانشآموزان-نواحی مختلف شهر به مدارس، از شعاع دسترسی مطلوب بی بهره اند.
