اخلاق؛ قربانی انتخابات
با نزدیک‌شدن به زمان انتخابات، برخی نیروها و جریانات سیاسی، علاقه‌مند هستند ایران را به سرزمین داستان‌های اساطیری یونان تبدیل کنند و رفتاری مشابه با قهرمانان داستان‌های اساطیری از خود نشان می‌دهند. تخریب، توطئه، تهمت و... برای از میدان به‌درکردن رقیب به هر روش و مقابله با او به هر وسیله، مجاز شمرده می‌شود. گویا حفظ موقعیت این نیروهای سیاسی، این اجازه‌را‌می‌دهد.تا همه امکانات را برای به‌دست‌آوردن آن هزینه کنند. در خلال برگزاری انتخابات اگر فقط، عملکرد و شیوه رفتار سیاسی این افراد را مدنظر قرار دهیم، ایران را شبیه به صحرایی می‌بینیم که در طول تاریخ، گویی درخت اخلاق و تمدن در آن بارور نشده یا رشد چندانی نکرده است. این در حالی است که این افراد بی‌اخلاق به یاد نمی‌آورند در تمدنی زندگی می‌کنند که برای تعالی اخلاق و حفظ ارزش‌های آن، انسان‌های فراوانی جان خود را نثار کرده‌اند. باید به این افراد یادآوری کرد مردم مسلمان ایران، از فرهنگی تبعیت می‌کنند که دشنام و ناسزا به دشمن را هم مجاز نمی‌داند. امیر مؤمنان(ع) در جنگ صفین فرمودند: «من خوش ندارم شما فحاش باشید، اگر شما به‌جای دشنام، اعمال آنها را برشمرید و حالات آنها را متذکر شوید، به حق و راستی نزدیک‌تر است و برای اتمام حجت بهتر». از سوی دیگر در حرمت فقهی و اخلاقی هرکدام از این رفتارها، ده‌ها روایت دینی و سلوک اخلاقی از بزرگان این کشور می‌توان ذکر کرد. انتخابات از نگاه فرهنگ سیاسی نیز یک مسابقه و رقابت است و هدف از برگزاری این رقابت، انتخاب و داوری مردم در میان اندیشه‌های مختلف است تا انتخاب‌کنندگان با حضور در پای صندوق رأی، اندیشه و نظری را انتخاب کنند که برای اداره کشور و رسیدن به سعادت بهتر می‌دانند. در یک مسابقه و رقابت، کسی به قصد نابودکردن رقیب و پیروزشدن به هر وسیله‌‌ای وارد بازی نمی‌شود. این‌گونه تخریب و فضاسازی‌های دروغ و تلاش برای به‌دست‌آوردن قدرت یا تلاش برای حفظ آن، برای خود یا کسانی که طرفدار آنها هستیم، مصداق سخن سعدی شیرازی است که «یکی بر سر شاخ بن می‌برید»؛ بریدن ریشه در‌حالی‌که ما نیز بر شاخه آن درخت ایستاده‌ایم، از عجایب روزگار است. نتیجه این شاخه‌بریدن، افتادن ما و همه آحاد جامعه از بلندی است. مبادا انتخاباتی که قرار است برای این مملکت پیشرفت، تضارب آرا و نشاط به ارمغان بیاورد، با چنین عملکردهایی نتیجه معکوس بدهد.
