بی برنامگی بلای جان مدیریت
محمداکبری
بی برنامگی موضوعی است که همه مدیران اجرایی کم و بیش با آن در اصطکاک می باشند که نیازی به توضیح اضافه ندارد جامعه ای بدون داشتن برنامه مناسب در حیات سیاسی و اجتماعی ، اقتصادی و ... خود یقیناً به مسیر ناکجاآباد که هیچ تعریفی در جامعه امروزی ندارد روانه خواهد شد .
مدیران ومسئولین شهری هم فقط در کتابها و جزوه های قطور ارسالی از سازمانهای مافوق خود با نام برنامه آشنا هستند و بسیار اعتقاد دارند که باید این گونه عمل کرد و در پی این علاقه ، و ارقام را بسیار قشنگ و زیبا در جداول رنگی ارائه می نمایند ولی هیچ گاه بستر مناسب برای تدوین و اجرای آن وجود نداشته است و برخی از مدیران نیز اصلاً اعتقادی به برنامه ریزی ندارد و اعمال مدیریت خود را با روز مرگی سپری می نمایند .
ما در شهر نظرآباد و هشتگرد و سایر شهرها شاهد اجرای طرحهای عمرانی فراوانی بودیم که با هزینه های سنگین احداث و اجرا شده اند و بعد از مدتی متوجه می شویم که این طرح غیر فنی بوده و یا مورد تایید فلان دستگاه ناظر قرار نگرفته است و یا اینکه با معیارهای استاندارد مغایرت دارد .
بد نیست به تعدادی از طرحهایی که در اثر بی برنامگی صدمات جبران نشدنی را متحمل پیکره اقتصادی و اجتماعی جامعه نموده است اشاره نمائیم.
1-این دو شهرستان به دلیل نزدیکی با تهران و در دسترس بودن ارتباط جاده ای با سایر استانهای کشور و وجود صنایع و شرکت ها و کارخانجات صنعتی و ... در معرض مهاجرت بی رویه قرار داشته و دارد . که حاصل آن نیز بطور گسترده بود بعضاً مجلاتی در حاشیه شهرها یک شبه بوجود آمده اند .
چه کسی باید برنامه ریزی کند
جمعیت و آمار محور هر برنامه ریزی است و جمعیت وآمار هر محل اولین نماد اجتماعی محسوب می شود و اقتصادی و اجتماعی ، فرهنگی ... در گرو داشتن آمار دقیق و مناسب است و چنانچه روند رشد جمعیت نیز مورد توجه قرار نگیرد هیچ کاری درست و صحیح انجام نخواهد شد بطوری که در مطبوعات در چند روز اخیر خواندیم که جمعیت ایران در پایگاه اطلاعات ثبت احوال و اسناد جمعیت کشور را 77 میلیون نشان میدهد که این آمار با جمعیت کنونی ایران اختلاف هفت میلیون نفری دارد .
سپس چگونه می توانیم برای شهر و یا کشور خود برنامه ریزیی کنیم و در صورتی که آمار این گونه اختلاف بسیار زیادی دارد در صورتی در اکثر کشورها آمار جمعیتی و حتی مسافرت افراد به روز است و به صورت رایانه ای محاسبه می گردد که برنامه ریزی اصولی در چارچوب قوانین و آئین نامه سازمان مدیریت و برنامه ریزی دقیق تر تدوین گردد . از این موضوع بگذریم که مجال پرداختن به آن فعلاً مقدور نسیت مسائل دیگری نیز در بی برنامه بودن اثر گذار است که بصورت اشاره ای به مواردی متذکر می شوم .
1- مورد ترافیک و آلودگی هوا مدت ها در دوران مختلف مدیران اجرایی و شهری هر کدام با بکار گیری کارشناسان زبده و تدوین برنامه های دراز مدت و کوتاه مدت و تدبیری فراوان مانند اجرای طرح ترافیک ، زوج و فرد کردن تردد خودروها ، خارج کردن خودروهای فرسوده و دور از سیستم حمل و نقل شهری ، گاز سوز نمودن خودروها و...
2- محیط زیست و فضای سبز از دیرباز مورد توجه مردم ومسئولان است امام همچنان مورد تخریب قرار می گیرد .
3- تهیه مواد غذایی و نحوه مصرف آن در کشور که همیشه با بحران آن مواجهیم و این بحران از تاریخ مصرف گرفته تا اجناس تقلبی ظاهراً پایانی ندارد.
4- شانزه درصد کودکان زیر پنج سال کشور سوء تغذیه دارند .
5- درصد زیادی از روستائیان کشور هنوز بی سواد هستند ( با وجود نهضت سوادآموزی)
6- 750 هزار خانوار ایرانی بی مسکن هستند .
7- روند مهاجرت به شهرها همچنان رو به رشد است و معلوم نیست کی از حرکت بازایستد .
8- آمار بیکاری 5/2 میلیون نفری بیکاران همچنان در حال رشد است .
9- میزان کار مفید کارکنان در بخش اداری 29 دقیقه در روز است و این زمان در بخش صنعت 35 دقیقه در روز است و این یک فاجعه است و از این مقدار از هشت ساعت روز یعنی هدر رفتن عمر نیروی کار فنی کشور .
10-وجود سازمان های موازی و پیچیدگی وظایف آنان در جامعه
11- وجود هزاران کمیته و کمیسیون تخصصی موازی در شهرداری و ادارات سراسر کشور
12- به دلیل آلودگی هوا همچنان مدارس و ادارات باید تعطیل شوند .
13-...
البته ناگفته نماند این بی برنامگی های دیگر عمومی شده و هم مردم به آن عادت دارند و هم برنامه ریز ان به راحتی با آن کنار آمده اند و بطور کلی مورد پذیرش همگان قرار گرفته است حرف ما سر آن است که تاوان این بی برنامگی ها را باید ملت بپردازد که هزینه آن بسیار گزاف است اگر برای کشوری که در آن زندگی می کنیم و به آن عشق می ورزیم کمی احساس مسئولیت داشته باشیم و با اهداف نظام مقدس جمهوری اسلامی همگام شویم باید تکلیف سنگینی که به دوش داریم همه به آن عمل کنیم تا از این دود سیاه و آلوده بی برنامگی ها که همانند بلایی خانمان سوز و امن همه ما را گرفته است رهایی پیدا کنیم .و از همین امروز برای هر کار کوچک پیرامون اداره خود برنامه تدوین نمائیم.
