آیا واقعاً اینترنت خانواده را نابود کرده؟
مولف : الکس کروتوسکی
مترجم : نجمه رمضانی
محققانی که از دورانِ پیش ازاینترنت، روی موضوع خانواده کار میکردند، پیش از این میگفتند که با رشدفردگرایی، زندگی خانوادگی رو به ضعف میرود. قبل از آمدن ایمیل، پیامکهایدائمی و فیسبوک، روند رو به رشدِ طلاق آغاز شد. آنوقتها خانوادههاوعدههای غذایی کمتری در کنار هم میخوردند. این مکر بزرگترهای عصر مدرناست که انگشت اتهام را سمتِ فناوریای بگیرند که آن را درک نمیکنند و درنتیجه آن را مسئول رفتارهای نسل نو میدانند، رفتارهایی که نمیتوانندکنترلش کنند.
گاردین — ما محکوم به شکستیمرفقا. همانجور که نشستهاید و دارید به خاطرِ پرخوریهای روزِ تعطیل آروغمیزنید و توی فیسبوک استتوس جدید میگذارید و متعجبانه مادربزرگتان رانگاه میکنید که میخواهد با کینکت1 رکوردِ شخصیاش را بزند و جِین کوچولوهم مدام آیپد جدیدش را توی چشمتان میکند. جامع? ما در حال فروپاشی است. درمرکز این سقوط، مقدسترین واحد اجتماعی یعنی خانواده دارد زوال مییابد. وشما- بله شما- هم مسئول آنید
.
چرا؟ زیرا با روابطی که رویاینترنت با دوستان و آشنایانتان برقرار کردهاید، فعالانه با متهمی جانیهمدست شدهاید، متهمی که به شکلی نظاممند توازن اجتماعیِ متزلزلی را بر هممیزند که نقط? تمایز ما از انسانهای اولیه است. یک تیتر دیوانهوارمیگفت «اینترنت موجب مرگ میشود»، دیگری هم اینطور بود: «اینترنتبچههایمان را معتاد کُدها کرده!» شما همانجا نشستهاید، توییت میکنید وخبر ندارید که آن فلوتزنِ افسونگر2 دارد میآید تا خانوادهتان را بفرستدقعرِ دره.
خدایا، بس کنید. افول خانواد?سنتی از همان زمانی مطرح بود که قابیلِ روانی به خاطر ارث پدری برادرش،هابیل، را کشت و هملت، نخستین نمون? افراطی آدمهای احساساتی، با کینه وسردی روی صحنه به مادرش زخم زبان زد که پدرش را او مسموم کرده. در 60 سالگذشته، نقش آن فلوتزن را جیمز دینِ3 گروه بیتلز، با موهای وزوزی و نوجوانیهمیشگیاش، جیمی پیج4 هوسران، ماریو5، قارچخورِ خیکی و مریلین منسونِ6شیطانپرست بازی کردهاند. حالا که به قرن بیستویک رسیدهایم، آن فلوتزنشده است دانشجوی بدشناسِ ترکتحصیلی هاروارد یعنی مارک زاکربرگ. بگوییدکجایش بد است؛ راستش را بخواهید، من که فکر میکنم وضعمان خیلی هم خوب است.
محققانی که از دورانِ پیش ازاینترنت، روی موضوع خانواده کار میکردند، پیش از این میگفتند که با رشدفردگرایی، زندگی خانوادگی رو به ضعف میرود. قبل از آمدن ایمیل، پیامکهایدائمی و فیسبوک، روند رو به رشدِ طلاق آغاز شد. آنوقتها خانوادههاوعدههای غذایی کمتری در کنار هم میخوردند. این مکر بزرگترهای عصر مدرناست که انگشت اتهام را سمتِ فناوریای بگیرند که آن را درک نمیکنند و درنتیجه آن را مسئول رفتارهای نسل نو میدانند، رفتارهایی که نمیتوانندکنترلش کنند.
صدای اعتراضتان را میشنوم: «آخه، آخه، آخه، پس بچهها چی؟ اونها تو اینترنت کارهای بد یاد میگیرن!» درست است اما قبلاً هم توی خیابان ول میگشتند و آنجا هم کارهای بد یادمیگرفتند. حالا که ما این قدر در زندگی واقعی از یکدیگر میترسیم که درخان? بغلی را نمیزنیم تا یک فنجان شکر بگیریم، نکند طرف تفنگ داشته باشدیا بچهباز باشد، اینترنت تنها راه ماست برای بیرون رفتن از قفسهایطلاکاریشدهمان و در مقایسه با بقی? نقشههای فرار، روش خیلی مناسبی هممحسوب میشود.
اینترنت خانواده را از بیننمیبرد؛ اگر هم کاری کند، نجات خانواده است. ما در دنیایی زندگی میکنیمکه به شکل فزایندهای گذرا است، دنیایی که نیاز به گذران زندگی، در هم?کشورها، مهاجرت دستجمعی افراد به مراکز شهری را افزایش داده است. بچههااز والدین خود جدا شدهاند، خواهر و برادرها از هم دور افتادهاند ولیاینترنت ابزارهایی به ما میدهد که ارتباط را آسان میکنند .
ادامه مطلب...